Mijn laatste week..
Door: Anke Claessens
Blijf op de hoogte en volg Anke
13 Juli 2015 | Nederland, Venray
Nu ik deze blog schrijf ben ik alweer 4 weken terug in Nederland, ik ben 20 juni op een zaterdag aangekomen op Schiphol en maandag kon ik alweer meteen beginnen met werken. Vandaar dat ik nu eindelijk even de tijd heb kunnen vinden om mijn blog af te maken en terug te gaan na mijn laatste week in Zuid Afrika:
Wat gaat de tijd snel.. Ik wou er niet teveel bij na denken en daar had ik de tijd ook niet echt voor. Want Anke was weer druk in de weer zoals gewoonlijk.
De kids van het weeshuis waren de maandag en de dinsdag vrij. De dinsdag is een nationale vrije dag, Youth day. Ik was het weekend naar Kaapstad geweest en toen ik maandagmorgen weer bij mijn huisje St. Augustine kwam waren de jongens hartstikke blij. Ik was nog niet eens in het huisje of de jongens schreeuwde al mijn naam en kwamen naar mij toe gerend.
Wat ik deze week toch tot mijn verbazing mee heb gekregen..
Ik doe altijd wel oppassen met water, maar het meisje van mijn huis was thuis omdat ze dus vrij was en gaf aan dat de jongens helemaal niet zo lang (10/ 15min) onder de douche mochten staan. Als ze zich inzepen moeten ze de kraan uitzetten dit ivm waterverspilling. Want als je te lang doucht laat een kastje zien dat ze in het rood komen te staan en dat het temperatuur van het water fors daalt.
Jammer dat ik dat in mijn laatste week moest leren, mijn huismoeder heeft die tijd ook niets verteld. Een super lieve vrouw die het denk ik wel moeilijk vind om dat te benoemen. Ik bleef optimistisch en dat betekend dat we deze week maar snel gaan douche om water te besparen en dat ging goed!
Een niet zo leuk moment, maar iets kleins laat het zo vergeten!
Sommige kinderen kregen een injectie voor bepaalde ziektes. Ik heb het de kinderen uitgelegd en bleef bij ze wachten omdat het natuurlijk voor kinderen best eng kan zijn zo'n naald. Het was soms zielig om te zien.. Ik realiseerde dat ik bij mijn huisje mooie Disney stickers had liggen en heb deze aan de kinderen gegeven. Iets heel kleins maar je ziet dat de kinderen er zo trots op zijn en het doet de injectie vergeten.
De laatste week heb ik nog flink met de kinderen gespeeld en van ze genoten. Zo hebben we flessenvoetbal gedaan, het grappige is dat het zo warm word dat de kinderen uit de fles drinken. En ja ikzelf zou zeggen doe het niet, zelfs de leraren deden het en ja dat kun je ze natuurlijk niet kwalijk nemen.
Mijn laatste week dat realiseerde ik me toch wel goed. Ik had taart gekocht voor de mensen die veel voor de MOP doen en waar ik het ook echt goed mee kan vinden. Ik vind dat hun ook in het zonnetje gezet mogen worden want hun doen heel veel voor de kinderen!
Ik heb ook nog een Zulu avond gehad voor vrijwilligers.. Dit hield in dat de huismoeder Loraine een traditionele Zulu recept had gekookt voor ons: imfino (wilde spinazie), samp (maize pap), zoete aardappelen, koeientong en de ingewanden van een koe. Ik wou het toch proberen en om de echte Zulu experience te krijgen heb ik met mijn handen gegeten. Eerlijk is eerlijk de koeientong was nog goed te doen.. Misschien omdat ik eerst niet wist wat het was. Maar de ingewanden van een koe waren niet mijn ding. En als afsluiting gingen de kinderen ons Zulu dansen laten zien. Erg leuk!
Ik heb met de meiden van de leeftijd 10-12 jaar een meidenavond georganiseerd, een avond om elkaar te laten stralen. We hebben met make-up, gezichtsmaskertjes en nagellak een geslaagde avond gehad. Er werd wat afgekletst en soms ook een beetje gegil, het zouden anders geen meiden zijn ;)
Op het eind heb ik elke meid nog een armband gegeven en een kraskaart. Dankzij Etos Deurne en Venray is dit mogelijk gemaakt. Deze winkels hebben namelijk een doos vol make-up en armbandjes, speeltjes gedoneerd. En ook dankzij OLLIE&co, van de bazin Simone heb ik kraskaarten gekregen, super bedankt! De kinderen waren er echt blij mee!
Ik wou natuurlijk ook iets met de jongens doen van de leeftijd van 10-12 jaar. Ik heb chips en Coca Cola gekocht en de movieday kon beginnen.. Ik kwam er echter achter dat ik de verkeerde externe harde schijf mee had genomen en hier stonden niet bepaald kinderfilms op.. Ik wou eigelijk de leeuwenkoning kijken maar helaas! Gelukkig hebben we toch nog een film kunnen kijken dankzij een andere vrijwilliger. Just let it be, zeker in Afrika. Want het gaat niet zoals je graag zou willen.
Ik vond het jammer dat ik niet langer kon blijven. Er kwamen jongens/ meiden na mij toe die ook een boysnight/ day wouden hebben. Ik kon helaas niet voor iedereen van de 75 kinderen op de MOP een avond/ dag organiseren. Dit kan wel als er meer vrijwilligers tegelijk waren en dat zal in midden/ eind juli ook gebeuren. Dus dat komt helemaal goed!
Voor de een, een nachtmerrie en voor de andere een uitdaging: ik heb met haaien gezwommen in een kooi! Wat een ervaring. Ik vond het al leuk toen we met een bootje, 8 km ver de zee op gingen. Waar we stopte, zagen we al gauw 2 haaien. In de zee was het maar liefst 40 meter diep. Met de twee haaien namen we geen genoegen, we gingen nog iets verder. En met de aas hadden we met even geduld maar liefst 4-6 haaien. Het waren vooral Dusky en Spinner haaien. Ik zetten mijn duikbril op, ik werd nerveus en kreeg het benauwd. Niet van de haaien, maar meer van de duikbril en het onder water je adem ophouden.. Dat maakt me erg benauwd. Even in het water gezeten te hebben was ik meer op mijn gemak en normaal zie je de haaien langskomen bij discovery channel.. Maar nu dan echt recht voor mijn gezicht.. WOW wat indrukwekkend om deze beesten van zo dichtbij te zien!
Een geweldige ervaring. Nu zou ik graag in Kaapstad met de witte haaien willen zwemmen. Ik kan er geen genoeg van krijgen haha.
Wat mij echt een eye opener gaf was de situatie van een hele lieve vrouw die bij Mother of Peace deed poetsen. Ze nam haar dochtertje van 2 jaar vaak mee. Ik kreeg niet bepaald het idee dat ze in goede omstandigheden leefde want het dochtertje had zelfs een keer kauwgum in de mond. Maar dat het zo erg was, had ik mij niet durven voorstellen. Ik kwam bij haar huis, omdat ik een cadeautje had voor de baby van 'mijn huisje' St. Augustine.. Alleen de baby is door een social care worker meegenomen omdat ze toch geadopteerd kon worden. Voor de baby natuurlijk heel fijn, een vertrouwde, veilige plek! Alleen was het zo plots dat de kinderen terugkwamen van school en de baby in een keer weg was, zelfs voor de manager en de moeder van het huisje. Dit vond ik erg wreed! Dit komt doordat de communicatie niet altijd goed is en de regering niet nadenkt wat het doet met de kinderen/ mensen van Mother of Peace omdat ze weeshuizen niet hoog hebben staan. Dus het cadeautje, een kleurrijke knuffel van een rups had ik gekocht maar wist niet aan wie ik die nu moest geven? Ik wou deze knuffel niet zomaar aan iemand geven, maar echt iemand die het kan gebruiken. Ik dacht dat de baby van de poetsvrouw deze wel kon gebruiken en dat bleek echt waar te zijn. Ik ben bij haar thuis geweest en het huis was misschien de helft van mijn woonkamer. Waar 1 vrouw met 2 kinderen woont, haar moeder ook nog logeert en volgensmij haar broer nog.. Buiten heeft ze een vuurtje voor het eten en een waslijn. Er is geen elektriciteit en geen water. De omgeving was niet schoon.. Het was een huis van modder en takken, wat de vrouw zelf gemaakt heeft met hulp uit haar omgeving. De ramen zijn van plastic als ze al ramen heeft. Ze schaamde zich ervoor en hing de gordijnen voor haar 'raam' toen wij kwamen.
Ik vind het al erg dat mensen zo leven en ook voor de (kleine) kinderen. Deze vrouw heeft een heel verhaal, ze is een sterke vrouw die opkomt voor haar en haar kinderen! Ze is uiteindelijk weggegaan bij haar man omdat hij haar en de kinderen misbruikte.. Dit kost heel veel kracht, vooral voor een vrouw in Zuid Afrika! Vrouwen en seksueel misbruik komt erg veel voor in Zuid Afrika, de gelijkheid van de man en de vrouw is in de praktijk nog steeds niet hetzelfde. De mannen willen zich boven de vrouwen zetten. Het is erg om dit te zien en te horen.
Ik vond het vooral erg om dit te zien, haar verhaal te horen omdat ik de vrouw 'ken' en ik echt dacht: als je werk hebt, leef je automatisch ook in goede omstandigheden. Maar dat is dus zeker niet waar!
Toen ik de knuffel aan het meisje gaf, was ze hartstikke blij en elke keer als ik haar zag kwam ze naar mij toe rennen. De moeder/ poetsvrouw van de MOP was ook echt blij om mij elke keer te zien. Ik kon het niet van mijn hart verkrijgen om ze niet iets te geven voordat ik weg ging. Want ik heb zoveel meegemaakt en geleerd in Zuid Afrika. Dat ik mij realiseer dat wij het zo goed hebben in Nederland en dat ik soms om de kleinste dingen kan zeuren en dat ik kan kopen wat ik wil. Voor mijn vertrek naar huis heb ik hun daarom ook kleren en eten gegeven :) Zelfs een broek die mijn favoriet was. Voor mij zijn kleren iets wat ik elke maand onderhand nieuw koop, de mensen, kinderen in Zuid Afrika doen het ermee totdat het helemaal kapot is. Ik heb geleerd om minder materialist te zijn, want kijk eens wat ik allemaal in vergelijking met mensen in Zuid Afrika heb. Wat ik wel heel mooi vind om te zien is dat ze misschien niet veel hebben, maar ze zijn over het algemeen erg gastvrij, vriendelijk en nemen je op in hun familie terwijl ze je eigenlijk nog niet eens goed kennen. Ze slaan zich erdoor heen omdat ze elkaar hebben en dat is erg mooi om te zien! Familie en vrienden om je heen is erg belangrijk en daar kan niets anders tegenop.
Ik ben met ballonnen bij de kinderen aan het aftellen wanneer ik ga, elke dag prikken ze een ballon kapot en bij de laatste dag zit confetti. De kids vinden dat erg leuk om te doen, ik wil het ook graag vrolijk houden want ze zien elke keer weer vrijwilligers gaan. Ik heb deze week met de kinderen the garden of hope afgemaakt. Samen hebben we gaten gegraven en de bloemen gepland, wat een vieze handen hadden we toen. Maar niet te vergeten wat voor lol de kids hadden en dat ze hierdoor ook weer wat geleerd hebben!
Sponsorgeld
Allereerst wil ik zeggen DANKJEWEL namens de kinderen en mensen van Mother Of Peace voor het sponsorgeld. Maar liefs 290,50 euro is erbij elkaar opgehaald. Verschillende winkels hebben spullen zoals: make-up, armbanden, speelgoed, lepels, pennen gedoneerd. Ze waren hier erg blij mee! Ik wil voornamelijk de bedrijven: OLLIE&co, ABN AMRO, Ici Paris, Etos, Gimsel, Cafetaria Thielen bedanken voor jullie bijdrage! Met Ollie & Co heb ik in een korte periode maar liefs € 90,50 opgehaald. De kinderen hebben mooie sleutelhangers gemaakt waarvan de ouders een bedrag betaald hebben. Super! Familie, vrienden en kennissen ook super bedankt voor jullie bijdrage!!
De laatste week heb ik gekeken waar ik het sponsorgeld het beste aan uit kan geven. De kinderopvang gaat binnenkort weer open en dankzij jullie bijdrage word ervoor gezorgd dat ze een glijbaan, water & zand tafel, een wip, automat en auto's krijgen. Zodat de kinderen met veilig speelgoed kunnen spelen. Aangezien ze dat nu niet hebben gaan de kleintjes de oudere kinderen na proberen te doen, wat soms lijd tot gevaarlijke situaties.
Helaas heb ik het niet zelf kunnen kopen omdat de bankaccount bevroren was en niemand eraan kon komen.. De service van Zuid Afrika is niet altijd goed en dat is nog zacht uitgedrukt.. Ik heb het briefje afgegeven aan de manager en ik weet dus zeker dat het goed komt! Ik hoop binnenkort een foto te plaatsen waarop de kinderen aan het spelen zijn met het nieuwe speelgoed!
De laatste dag..
Ik werd verrast door allemaal kinderen in 'mijn huisje st. Augustine' en voelde het al aankomen.. Ik kreeg een fantastisch optreden van dansende kinderen en een toespraak van een meisje om mij te bedanken. Het was zo hartverwarmend, tegelijkertijd jammer omdat ik wegga maar ook erg blij dat ik dit mee heb mogen maken! Ik heb ze natuurlijk ook wat gegeven. Grade R heb ik een klok gegeven, stempels, schmink. De kids heb ik een leerzame maar leuke film laten kijken met chips en cola. En St. Augustine, mijn huisje heb ik overladen met spelletjes, cadeautjes, make-up voor de meiden en mijn huismoeder. Ze vonden het geweldig!
De kinderen en de mensen bij Mother of Peace zullen mij altijd bij blijven en een plekje hebben in mijn hart! En wie weet ga ik nog een keer terug: you never know how it goes!
Ik kan uren blijven typen over mijn avonturen in Zuid Afrika, maar dat zal ik jullie niet meer aandoen.
Bedankt voor het meebeleven van mijn reis en wie weet wat er op mijn volgende pad zal komen ;)
Liefs, Anke
Don't cry because it's over. smile because it happened!
Wat gaat de tijd snel.. Ik wou er niet teveel bij na denken en daar had ik de tijd ook niet echt voor. Want Anke was weer druk in de weer zoals gewoonlijk.
De kids van het weeshuis waren de maandag en de dinsdag vrij. De dinsdag is een nationale vrije dag, Youth day. Ik was het weekend naar Kaapstad geweest en toen ik maandagmorgen weer bij mijn huisje St. Augustine kwam waren de jongens hartstikke blij. Ik was nog niet eens in het huisje of de jongens schreeuwde al mijn naam en kwamen naar mij toe gerend.
Wat ik deze week toch tot mijn verbazing mee heb gekregen..
Ik doe altijd wel oppassen met water, maar het meisje van mijn huis was thuis omdat ze dus vrij was en gaf aan dat de jongens helemaal niet zo lang (10/ 15min) onder de douche mochten staan. Als ze zich inzepen moeten ze de kraan uitzetten dit ivm waterverspilling. Want als je te lang doucht laat een kastje zien dat ze in het rood komen te staan en dat het temperatuur van het water fors daalt.
Jammer dat ik dat in mijn laatste week moest leren, mijn huismoeder heeft die tijd ook niets verteld. Een super lieve vrouw die het denk ik wel moeilijk vind om dat te benoemen. Ik bleef optimistisch en dat betekend dat we deze week maar snel gaan douche om water te besparen en dat ging goed!
Een niet zo leuk moment, maar iets kleins laat het zo vergeten!
Sommige kinderen kregen een injectie voor bepaalde ziektes. Ik heb het de kinderen uitgelegd en bleef bij ze wachten omdat het natuurlijk voor kinderen best eng kan zijn zo'n naald. Het was soms zielig om te zien.. Ik realiseerde dat ik bij mijn huisje mooie Disney stickers had liggen en heb deze aan de kinderen gegeven. Iets heel kleins maar je ziet dat de kinderen er zo trots op zijn en het doet de injectie vergeten.
De laatste week heb ik nog flink met de kinderen gespeeld en van ze genoten. Zo hebben we flessenvoetbal gedaan, het grappige is dat het zo warm word dat de kinderen uit de fles drinken. En ja ikzelf zou zeggen doe het niet, zelfs de leraren deden het en ja dat kun je ze natuurlijk niet kwalijk nemen.
Mijn laatste week dat realiseerde ik me toch wel goed. Ik had taart gekocht voor de mensen die veel voor de MOP doen en waar ik het ook echt goed mee kan vinden. Ik vind dat hun ook in het zonnetje gezet mogen worden want hun doen heel veel voor de kinderen!
Ik heb ook nog een Zulu avond gehad voor vrijwilligers.. Dit hield in dat de huismoeder Loraine een traditionele Zulu recept had gekookt voor ons: imfino (wilde spinazie), samp (maize pap), zoete aardappelen, koeientong en de ingewanden van een koe. Ik wou het toch proberen en om de echte Zulu experience te krijgen heb ik met mijn handen gegeten. Eerlijk is eerlijk de koeientong was nog goed te doen.. Misschien omdat ik eerst niet wist wat het was. Maar de ingewanden van een koe waren niet mijn ding. En als afsluiting gingen de kinderen ons Zulu dansen laten zien. Erg leuk!
Ik heb met de meiden van de leeftijd 10-12 jaar een meidenavond georganiseerd, een avond om elkaar te laten stralen. We hebben met make-up, gezichtsmaskertjes en nagellak een geslaagde avond gehad. Er werd wat afgekletst en soms ook een beetje gegil, het zouden anders geen meiden zijn ;)
Op het eind heb ik elke meid nog een armband gegeven en een kraskaart. Dankzij Etos Deurne en Venray is dit mogelijk gemaakt. Deze winkels hebben namelijk een doos vol make-up en armbandjes, speeltjes gedoneerd. En ook dankzij OLLIE&co, van de bazin Simone heb ik kraskaarten gekregen, super bedankt! De kinderen waren er echt blij mee!
Ik wou natuurlijk ook iets met de jongens doen van de leeftijd van 10-12 jaar. Ik heb chips en Coca Cola gekocht en de movieday kon beginnen.. Ik kwam er echter achter dat ik de verkeerde externe harde schijf mee had genomen en hier stonden niet bepaald kinderfilms op.. Ik wou eigelijk de leeuwenkoning kijken maar helaas! Gelukkig hebben we toch nog een film kunnen kijken dankzij een andere vrijwilliger. Just let it be, zeker in Afrika. Want het gaat niet zoals je graag zou willen.
Ik vond het jammer dat ik niet langer kon blijven. Er kwamen jongens/ meiden na mij toe die ook een boysnight/ day wouden hebben. Ik kon helaas niet voor iedereen van de 75 kinderen op de MOP een avond/ dag organiseren. Dit kan wel als er meer vrijwilligers tegelijk waren en dat zal in midden/ eind juli ook gebeuren. Dus dat komt helemaal goed!
Voor de een, een nachtmerrie en voor de andere een uitdaging: ik heb met haaien gezwommen in een kooi! Wat een ervaring. Ik vond het al leuk toen we met een bootje, 8 km ver de zee op gingen. Waar we stopte, zagen we al gauw 2 haaien. In de zee was het maar liefst 40 meter diep. Met de twee haaien namen we geen genoegen, we gingen nog iets verder. En met de aas hadden we met even geduld maar liefst 4-6 haaien. Het waren vooral Dusky en Spinner haaien. Ik zetten mijn duikbril op, ik werd nerveus en kreeg het benauwd. Niet van de haaien, maar meer van de duikbril en het onder water je adem ophouden.. Dat maakt me erg benauwd. Even in het water gezeten te hebben was ik meer op mijn gemak en normaal zie je de haaien langskomen bij discovery channel.. Maar nu dan echt recht voor mijn gezicht.. WOW wat indrukwekkend om deze beesten van zo dichtbij te zien!
Een geweldige ervaring. Nu zou ik graag in Kaapstad met de witte haaien willen zwemmen. Ik kan er geen genoeg van krijgen haha.
Wat mij echt een eye opener gaf was de situatie van een hele lieve vrouw die bij Mother of Peace deed poetsen. Ze nam haar dochtertje van 2 jaar vaak mee. Ik kreeg niet bepaald het idee dat ze in goede omstandigheden leefde want het dochtertje had zelfs een keer kauwgum in de mond. Maar dat het zo erg was, had ik mij niet durven voorstellen. Ik kwam bij haar huis, omdat ik een cadeautje had voor de baby van 'mijn huisje' St. Augustine.. Alleen de baby is door een social care worker meegenomen omdat ze toch geadopteerd kon worden. Voor de baby natuurlijk heel fijn, een vertrouwde, veilige plek! Alleen was het zo plots dat de kinderen terugkwamen van school en de baby in een keer weg was, zelfs voor de manager en de moeder van het huisje. Dit vond ik erg wreed! Dit komt doordat de communicatie niet altijd goed is en de regering niet nadenkt wat het doet met de kinderen/ mensen van Mother of Peace omdat ze weeshuizen niet hoog hebben staan. Dus het cadeautje, een kleurrijke knuffel van een rups had ik gekocht maar wist niet aan wie ik die nu moest geven? Ik wou deze knuffel niet zomaar aan iemand geven, maar echt iemand die het kan gebruiken. Ik dacht dat de baby van de poetsvrouw deze wel kon gebruiken en dat bleek echt waar te zijn. Ik ben bij haar thuis geweest en het huis was misschien de helft van mijn woonkamer. Waar 1 vrouw met 2 kinderen woont, haar moeder ook nog logeert en volgensmij haar broer nog.. Buiten heeft ze een vuurtje voor het eten en een waslijn. Er is geen elektriciteit en geen water. De omgeving was niet schoon.. Het was een huis van modder en takken, wat de vrouw zelf gemaakt heeft met hulp uit haar omgeving. De ramen zijn van plastic als ze al ramen heeft. Ze schaamde zich ervoor en hing de gordijnen voor haar 'raam' toen wij kwamen.
Ik vind het al erg dat mensen zo leven en ook voor de (kleine) kinderen. Deze vrouw heeft een heel verhaal, ze is een sterke vrouw die opkomt voor haar en haar kinderen! Ze is uiteindelijk weggegaan bij haar man omdat hij haar en de kinderen misbruikte.. Dit kost heel veel kracht, vooral voor een vrouw in Zuid Afrika! Vrouwen en seksueel misbruik komt erg veel voor in Zuid Afrika, de gelijkheid van de man en de vrouw is in de praktijk nog steeds niet hetzelfde. De mannen willen zich boven de vrouwen zetten. Het is erg om dit te zien en te horen.
Ik vond het vooral erg om dit te zien, haar verhaal te horen omdat ik de vrouw 'ken' en ik echt dacht: als je werk hebt, leef je automatisch ook in goede omstandigheden. Maar dat is dus zeker niet waar!
Toen ik de knuffel aan het meisje gaf, was ze hartstikke blij en elke keer als ik haar zag kwam ze naar mij toe rennen. De moeder/ poetsvrouw van de MOP was ook echt blij om mij elke keer te zien. Ik kon het niet van mijn hart verkrijgen om ze niet iets te geven voordat ik weg ging. Want ik heb zoveel meegemaakt en geleerd in Zuid Afrika. Dat ik mij realiseer dat wij het zo goed hebben in Nederland en dat ik soms om de kleinste dingen kan zeuren en dat ik kan kopen wat ik wil. Voor mijn vertrek naar huis heb ik hun daarom ook kleren en eten gegeven :) Zelfs een broek die mijn favoriet was. Voor mij zijn kleren iets wat ik elke maand onderhand nieuw koop, de mensen, kinderen in Zuid Afrika doen het ermee totdat het helemaal kapot is. Ik heb geleerd om minder materialist te zijn, want kijk eens wat ik allemaal in vergelijking met mensen in Zuid Afrika heb. Wat ik wel heel mooi vind om te zien is dat ze misschien niet veel hebben, maar ze zijn over het algemeen erg gastvrij, vriendelijk en nemen je op in hun familie terwijl ze je eigenlijk nog niet eens goed kennen. Ze slaan zich erdoor heen omdat ze elkaar hebben en dat is erg mooi om te zien! Familie en vrienden om je heen is erg belangrijk en daar kan niets anders tegenop.
Ik ben met ballonnen bij de kinderen aan het aftellen wanneer ik ga, elke dag prikken ze een ballon kapot en bij de laatste dag zit confetti. De kids vinden dat erg leuk om te doen, ik wil het ook graag vrolijk houden want ze zien elke keer weer vrijwilligers gaan. Ik heb deze week met de kinderen the garden of hope afgemaakt. Samen hebben we gaten gegraven en de bloemen gepland, wat een vieze handen hadden we toen. Maar niet te vergeten wat voor lol de kids hadden en dat ze hierdoor ook weer wat geleerd hebben!
Sponsorgeld
Allereerst wil ik zeggen DANKJEWEL namens de kinderen en mensen van Mother Of Peace voor het sponsorgeld. Maar liefs 290,50 euro is erbij elkaar opgehaald. Verschillende winkels hebben spullen zoals: make-up, armbanden, speelgoed, lepels, pennen gedoneerd. Ze waren hier erg blij mee! Ik wil voornamelijk de bedrijven: OLLIE&co, ABN AMRO, Ici Paris, Etos, Gimsel, Cafetaria Thielen bedanken voor jullie bijdrage! Met Ollie & Co heb ik in een korte periode maar liefs € 90,50 opgehaald. De kinderen hebben mooie sleutelhangers gemaakt waarvan de ouders een bedrag betaald hebben. Super! Familie, vrienden en kennissen ook super bedankt voor jullie bijdrage!!
De laatste week heb ik gekeken waar ik het sponsorgeld het beste aan uit kan geven. De kinderopvang gaat binnenkort weer open en dankzij jullie bijdrage word ervoor gezorgd dat ze een glijbaan, water & zand tafel, een wip, automat en auto's krijgen. Zodat de kinderen met veilig speelgoed kunnen spelen. Aangezien ze dat nu niet hebben gaan de kleintjes de oudere kinderen na proberen te doen, wat soms lijd tot gevaarlijke situaties.
Helaas heb ik het niet zelf kunnen kopen omdat de bankaccount bevroren was en niemand eraan kon komen.. De service van Zuid Afrika is niet altijd goed en dat is nog zacht uitgedrukt.. Ik heb het briefje afgegeven aan de manager en ik weet dus zeker dat het goed komt! Ik hoop binnenkort een foto te plaatsen waarop de kinderen aan het spelen zijn met het nieuwe speelgoed!
De laatste dag..
Ik werd verrast door allemaal kinderen in 'mijn huisje st. Augustine' en voelde het al aankomen.. Ik kreeg een fantastisch optreden van dansende kinderen en een toespraak van een meisje om mij te bedanken. Het was zo hartverwarmend, tegelijkertijd jammer omdat ik wegga maar ook erg blij dat ik dit mee heb mogen maken! Ik heb ze natuurlijk ook wat gegeven. Grade R heb ik een klok gegeven, stempels, schmink. De kids heb ik een leerzame maar leuke film laten kijken met chips en cola. En St. Augustine, mijn huisje heb ik overladen met spelletjes, cadeautjes, make-up voor de meiden en mijn huismoeder. Ze vonden het geweldig!
De kinderen en de mensen bij Mother of Peace zullen mij altijd bij blijven en een plekje hebben in mijn hart! En wie weet ga ik nog een keer terug: you never know how it goes!
Ik kan uren blijven typen over mijn avonturen in Zuid Afrika, maar dat zal ik jullie niet meer aandoen.
Bedankt voor het meebeleven van mijn reis en wie weet wat er op mijn volgende pad zal komen ;)
Liefs, Anke
Don't cry because it's over. smile because it happened!
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
